Witajcie
Wiosenne KoRNO już za nami. Tradycyjnie już wybrałem trasę o długości 40 km, która okazała się być wielkim zaskoczeniem. Najważniejsze jednak że było sporo zabawy, pogoda dopisała, a co najważniejsze na trasie sporo pozytywnych ludzi. Tym sposobem sezon rajdów i wszystkich wyścigów rowerowych rozpoczęty.
Dojazd na start i przygotowanie do startu
Z domu wyruszyłem po godzinie 7.30. Nawigacja ustawiona na Euro Camping w Dąbrowie Górniczej, w okolicach pustyni Błędowskiej i jazda. Pół godziny zajął mi dojazd na start. Na parkingu kilka ekip już przygotowywało swoje rowery do startu. Odwiedziłem biuro zawodów w celu dokonania formalności, podpisanie listy startowej, odebranie numeru startowego oraz listy punktów kontrolnych. Nadszedł czas na skręcenie swojego rumaka i ubrania się w odpowiednią odzież.
Minuty przed startem i ustalenie trasy
Na starcie pojawiła się duża ilość zawodników, zarówno rowerzystów jak i piechurów. Zasady proste, szukamy punktów tym razem oznaczonych samą kartką, tylko na LOP-ie wiszą lampiony. Kolejność zdobywania punktów dowolna, czas od 10:07 do 18:07, równe osiem godzin. Nasza grupa składała się z czterech osób: Ania, Robert, Grzegorz i ja. Przed wyruszeniem na trasę wydawało się że całość nie zajmie nam więcej niż dwie godziny, biorąc poprawkę na początek sezonu i niespodzianki na drodze liczyliśmy okolice trzech, maksymalnie czterech godzin. Kolejność zdobywania punktów:
12, 10, 7, 11, 2, LOP (3 punkty), 6, 13. Jak widać do zdobycia dziesięć punktów.
 | | | |
| Wiosenne KoRNO - mapa trasy 40 km |
Punkty 12, 10, 7
Pierwsze trzy punkty wyglądały na banalne do znalezienia. Do 12 dojechaliśmy bardzo szybko, dzieląc się na dwie grupy, Robert z Grzesiem i ja z Anią. Spotkaliśmy się na punkcie, który był ładnie ukryty, szacunek dla osoby która go znalazła jako pierwsza. Dojazd do 10 był równie szybki co do 12, z tą różnicą że końcówka była w lesie, gdzie źle wybraliśmy ścieżkę, mimo wszystko punkt zdobyliśmy wytężając wzrok za amboną. Punkt numer 7 był schowany. Aby do niego dotrzeć trzeba było bardzo dobrze przyjrzeć się mapie, czego początkowo nie zrobiliśmy. Błąd jednak naprawiliśmy i jazda dalej.
Punkt 11, 2 - Historia II Wojny Światowej
Przejazd z punktu 7 do punktu numer 11 wydawał się banalnie prosty.
Błędy nawigacyjne i chęć jazdy na skróty pozwoliły nam wykąpać rowery w
błocie i wodzie stojącej na drodze sięgającej do połowy koła. Sam
zaliczyłem prawie upadek do błota, szczęśliwie skończyło się na
ubrudzeniu jednego buta. Zła interpretacja mapy prowadziła nas głęboko w
las drogą równoległą do tej właściwej. Dłuższą chwilę zajęło nam
zorientowanie się w naszym położeniu. Udało się, przy okazji poznaliśmy
lasy Błędowskie. Punkt 11 znajdował się obok pomnika ofiar II Wojny
Światowej, po drodze minęliśmy jeszcze jeden mniejszy.
 |
| Nagrobek przypominający o śmierci kobiety w 1944 |
 |
| Pomnik czterdziestu ofiar zamordowanych w 1944 roku |
Dojazd do punktu numer o wdzięcznej nazwie "bunkier" był szybki. Pokonanie w krótkim czasie trasy nie oznacza sukcesu, szczególnie gdy punkt znajduje się przy bunkrze, a tych w okolicy nie brakuje. Po zwiedzeniu jednego z nich trafiliśmy na ten właściwy. Teraz czas wyruszyć na LOP.
LOP
Przy bunkrze nasz zespół podzielił się. Odmienne zdania dotyczące dojazdu na LOP spowodowały że Grzegorz pojechał dalej sam, a nasza trójka trzymała się razem. Plan był dobry, niestety mapy nieaktualne spowodowały że odnalezienie się w terenie nie było takie proste. Po drodze spotkaliśmy kilka ekip i dzięki wymianie informacji udało się zaliczyć trzy punkty, które znajdowały się w odległości po 300 metrów od siebie. Kolejne zwiedzanie lasów w okolicach Olkusza za nami.
Punkty 6 i 13
Do zdobycia pozostały dwa ostatnie punkty, najbardziej oddalone od bazy rajdu. Na licznikach mieliśmy nakręcone ponad 40 km. Wiedzieliśmy że kolejne 20 km jest pewne. Przejazd przez Olkusz umożliwił nam uzupełnienie kalorii i zapasów kalorii oraz napojów. Jazda asfaltem zwiększyła nasze tempo, pomimo ogólnego zmęczenia. Radość nie trwała zbyt długo ponieważ punkt numer znajdował się ponownie w lesie. Na miejsce gdzie powinien się znajdować dotarłem szybko, jednak opony terenowe nie są takie złe jak mi się to początkowo wydawało. Punkt znajdował się ukryty dość daleko od drogi w lesie, na szczęście inne ekipy naprowadziły mnie na niego i znalezienie go nie trwało za długo. Czas na ostatni punkt. Schowany również w lesie, jednak do pokonania były kolejne kilometry, częściowo w lesie, częściowo po asfalcie. Nawigowanie szło nam dobrze, dopóki nie spotkaliśmy innej ekipy jadącej do tego samego punktu, jednak z drugiej strony. Zasugerowaliśmy się ich pomysłem i dołożyliśmy kolejny kilometr do pokonanego dystansu. To był nasz kolejny błąd. Po opuszczeniu lasu czekał nas asfalt, trzynastka czekała przy leśnej ścieżce.
 |
| Fortyfikacje w Olkuszu (fot. Anna Peterek) |
Powrót na metę
Znajdowaliśmy się pod Diablą Górą, musieliśmy wrócić do Błędowa. Przed nami sporo asfaltu, tylko kawałek lasem, szczęśliwie jednak po drodze utwardzonej i oznaczonej jako czerwony szlak rowerowy - Szlak Szwajcarii Zagłębiowskiej (opis wg. mapy). 15 kilometrów bardzo przyjemnej przejażdżki rowerowej.
Meta
Po oddaniu karty chwila odpoczynku, posiłek regeneracyjny i przyszedł czas pożegnać się z ekipą, zapakować rower na bagażnik i wrócić do domu. Rower początkowo lekko ukorzony zyskał maseczkę błotną. Po takiej jeździe należy mu się solidna kąpiel i smarowanie. Kands po raz kolejny mnie nie zawiódł za co go kocham. Wyniki podam jak będą oficjalnie ogłoszone na stronie KoRNO. Czas przygotować się do Dębowego Włóczykija. W niedługim czasie pojawi się oficjalny klip z Wiosennego KoRNO.
 |
| Dwa Kellys-y i Kands w tle (fot. Anna Peterek) |
Na sam koniec ślad trasy:
